Andreas in Estland

Tere! Ik ben Andreas, 18 jaar en momenteel aan het genieten in Estland, dat kleine landje in Noordoost-Europa.
Waarschijnlijk vraag je je af waarom iemand in godsnaam naar Estland zou willen komen? Wel, eerst en vooral voor de prachtige natuur, meer dan 50% is bos en Estland telt ongeveer 2222 eilanden, wat goed is voor een tweede plek in Europa. 

Daarnaast zijn ze ook gekend voor het goede onderwijs en hun rijke geschiedenis. Voor de rest is het een vrij onbekend land met een heuse sauna-, dans- en zangcultuur en een moeilijke taal, wat niet verwonderlijk is als je de enige taal bent met een õ (wat je ongeveer uitspreekt als eu/ö terwijl je een e beweging met je mond maakt).

Soit, ik ben hier dus voor 10 maanden en ik kan je vertellen dat er meer verschillen zijn dan je zou denken. Vooral het plezier en enthousiasme waarmee ze hier verschillende dagen vieren is anders dan in België. Beginnend bij de eerste schooldag, wanneer iedereen chic gekleed naar school komt. Die eerste schooldag merkte ik ook meteen grote verschillen met ons onderwijs. Schooldagen hebben hier geen vaste duur, zo had ik vrijdag bijvoorbeeld maar 3 lessen en dinsdag dan weer 8; ze beginnen hier als zevenjarige met school, wij als zesjarige; lunch is gratis; punten worden aangeduid met graden van 0 tot 5, soms eens een 5+. Je bent heel vrij, zo kan je je laptop of gsm bovenhalen of even naar buiten gaan, al hangt de vrijheid ook veel af van de leerkracht.

Maar ik heb hier natuurlijk nog een leven buiten school. Zo ga ik wekelijks naar de volksdanstraining, waarmee we hopen naar Tantsupidu te mogen gaan. Laulu- ja tantsupidu zijn het zing- en dansfestival, dat elke vijf jaar in het begin van juli plaatsvindt. Dit jaar is het de 150ste verjaardag, dus een zeer speciale editie. 

Alleszins, van de koren weet ik het niet, maar met de volksdansgroep moesten we het voor de jury brengen en zij gaan binnenkort bepalen wie wel en wie niet naar het dansfestival mag.

Over vrienden moet ik denk ik niet te veel zeggen, de taalcultuur duidt dat al.

In de steden spreekt namelijk bijna iedereen vlot Engels, de ouderen spreken altijd vlot Russisch en dan zijn er ook nog velen die Fins, Zweeds of Duits spreken. Als je de Estse geschiedenis eens opzoekt, zal de reden al snel duidelijk zijn. Ondanks dat Esten bekend staan als bescheiden mensen die zich met hun eigen zaken bemoeien, werd ik toch al snel uitgenodigd voor een hot tub feestje en later nog voor wat saunafeestjes, huisfeestjes en gewone feestjes. Je moet natuurlijk niet verwachten dat iedereen naar jou gaat komen, maar als je jezelf openstelt, zullen er dat sowieso wel een paar doen en dan ben je vertrokken. Daarnaast heb je altijd nog de andere uitwisselingsstudenten waarop je kan terugvallen.